Ja chrześcijan

Misjonarze

Są to osoby wysłane przez Kościół w celu szerzenia wiary chrześcijańskiej według słów Jezusa Chrystusa "Idźcie i nauczajcie wszystkie narody". Również osoba świecka lub duchowna prowadząca działalność misyjną. Znany misjonarz protestancki William Cameron Townsend, zwykł był mawiać, że najlepszym misjonarzem jest Biblia w języku ojczystym, ponieważ nigdy nie potrzebuje urlopu, nigdy nie jest uważana za cudzoziemca.

Słynny dziewiętnastowieczny misjonarz i zarazem tłumacz Pisma Świętego David Livingstone stwierdził że Biblia jest wzorem oddziaływania na rozwój chrześcijaństwa w danym kraju .

Na Madagaskarze kilku chrześcijan pozostawiono jedynie z Biblią w ręku i choć wystawieni oni byli na prześladowania, a nawet śmierć, jako karę za wyznawanie swej wiary, dziesięciokrotnie wzrośli w liczbę. Dobra Nowina o Bogu objawionym w Jezusie Chrystusie ma niezwykłą możliwość wcielania się w różne kultury. Aby przynieść Dobrą Nowinę, Pismo święte czy katechizm misjonarze potrzebują odpowiedniego narzędzia, jakim jest spisany język. Tam, gdzie to narzędzie jeszcze się nie wykształciło, często misjonarze są pionierami jego rozwoju. W ten sposób przyczyniają się nie tylko do przekładu tekstów biblijnych, ale również do rozwoju tych kultur. Najwybitniejszymi przedstawicielami tego nurtu w Europie Środkowej stali się wielcy Apostołowie Słowian Cyryl i Metody.

Największym i najbardziej znanym misjonarzem można nazwać Jana Pawła II czyli Karola Wojtyłę.

Jan Paweł II, którego ze względu na niespożytą energię i odwagę w podejmowaniu wyzwań, jakie stanęły przed Kościołem, nazywano niegdyś Bożym Atletą, pozostał nim do końca. Schorowany i cierpiący przez ostatnie lata wskutek nieubłaganej choroby był nim jeszcze bardziej. Pełnił do końca swą misję z niezwykłą pogodą czerpaną z mocy ducha. Jan Paweł II nie tylko skutecznie przyczynił się do przezwyciężenia podziału świata na dwa wrogie bloki. Ogłoszeniem "mea culpa" Kościoła za grzechy jego wyznawców wobec przedstawicieli innych religii i kultur otworzył drzwi do pojednania chrześcijan z żydami i muzułmanami. Pod przewodnictwem Jana Pawła II Kościół wyzbył się do końca swej sztywnej hieratyczności, wcielając w życie myśl przewodnią Soboru Watykańskiego II, że "człowiek jest drogą Kościoła". Karol Wojtyła, rozwijając naukę społeczną Kościoła przywrócił ewangeliczny porządek rzeczy, stawiając człowieka wyżej niż kapitał. W swych 104 podróżach zagranicznych dotarł ze swym przesłaniem do wszystkich zakątków świata

Zakony rycerskie

Templariusze

Zakon templariuszy był najpotężniejszym i najbardziej wpływowym przez prawie dwieście lat w świecie chrześcijańskim organizacją religijno-militarną. W roku 1118 rycerz francuski Hugo z Payns, razem z kilkoma innymi rycerzami, zorganizował bractwo. Jego celem miała być opieka i zbrojna ochrona pielgrzymów przybywających do Ziemi Świętej,później głównym zadaniem zakonu stała się walka z muzułmanami

Członkowie nowego bractwa, zwanego Ubodzy Rycerze Chrystusa, złożyli śluby zakonne przed patriarchą i od początku pozostawali pod jego opieką. Główną siedzibą był pałac w Jerozolimie, niedaleko meczetu al.-Aksa, dawnej świątyni Salomona. Od tego miejsca zaczęto ich nazywać "rycerzami świątyni" lub krótko templariuszami. Nowe bractwo wypełniało dotkliwą lukę w wewnętrznej organizacji kolonialnego państwa Franków

W 1291 r. osiedlili się na Cyprze, w 1309 r. zdobyli wyspę Rodos gdzie założyli własne państewko, a w 1530 przenieśli się na Maltę. Niecałe trzy wieki później Anglicy zajęli ich wyspę, co pozbawiło joannitów większości dóbr i doprowadziło do ich upadku.. Od 1834 ich siedzibą jest Rzym; zajmują się działalnością charytatywną i pomocą medyczną. W Polsce z przerwami od XII wieku.

Najbardziej znanym zakonem rycerskim w Polsce był Zakon Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie. Został on założony w 1190 r. w Palestynie i przekształcony na zakon rycerski 8 lat później. Jego zadaniem miała być opieka nad pielgrzymami i chorymi i walka z tzw. niewiernymi.

W 1918r. zakon, teoretycznie rozwiązany przez Napoleona w 1809 r., stał się zakonem duchownym i działa do dziś.

Pruscy Rycerze Chrystusowi to jeden z niewielu, o ile nie jedyny, zakon rycerski powstały na ziemiach polskich. Założony w 1212 r. z inicjatywy biskupa Christiana zajmował się misją szerzenia chrześcijaństwa na ziemiach pruskich, zleconą przez papieża Innocentego III. Biskup sprowadził w 1222 r. czternastu rycerzy do zamku Dobrzyń, stąd ich nazwa. W 1228r. zakon dobrzyński otrzymał od Konrada Mazowieckiego i biskupa płockiego Guntera pierwsze nadania, m.in. część ziemi dobrzyńskiej. Po klęsce w walce z Prusami, większość z Dobrzyńców została wchłonięta przez Krzyżaków, a pozostali przez krótki czas rezydowali w grodzie Drohiczyn, walcząc z Jaćwingami.